Leyla Erbil Sözleri
Manşet: Çocuk sevgilim. Ben çocuğum hâlâ, sensiz büyüyemedim.
Bende senin devamın var.
Sevilmek iyi edermiş insanları. Ben hiç mi sevilmedim?
En iyisi susmak ama susamıyor insan.
Çocuk sevgilim. Ben çocuğum hâlâ, sensiz büyüyemedim.
İçimi okuyabilsen, ölene dek kulun kölen olurdun.
O gün, cam kırıklarından yapılma minik kırmızı gagalar didikliyordu içimi.
Ellerinin çizgisi ellerime benzeyen sevgilim. Ben hep yanındayım.
Yaralı doğar bütün insanlar, anlaşılmak, sevilmek, sevecenlik dilenir ömrünce.
Burası bizim yurdumuz değil ki, burası bizi öldürmek isteyenlerin yurdu.
İnsan bu, yalan seli, yalan toprağı, yalan tozu, yalan külü, yalan mayası geleceğin.
Ölmüş kuşakların geleneği bütün şiddetiyle yaşayanların üzerine çöker.
Yanıma sadece şiir kitapları alsam. Bütün dünyanın şiirlerini okumak ömür boyu sürse.
Bütün acılara karşın hayat içimize bir nota bırakır ya en bitik günümüzde.
Çünkü kimse içinden çıktığı çirkeften leke almadan gezinemez bu gezegende, artık bil bunu.
Bizim milli duygumuz din kökenli hoşgörüsüzlük, gaddarlık, aşağılık duygusu ve sinsiliktir.
Zaten ruhumuzu bütün çıplaklığıyla kimseye gösteremediğimiz için daima yalnız kalmaya mahkumuz.
Burası deli bir ülke ama deliliği güzelleştirici değil; anlamsız ve katı, iliklerine kadar satılmış.
Aşk var dostum, aşk var ve her şeyi iyi ediyor aşk, dünyayı güzelleştiriyor. İnsan ruhu ancak aşkla şahikasına kavuşuyor.
Birisine anlatmak da ucuzlatıyor ya işi. Ne bekliyorsun karşındakinden, o acıyı gidermesini mi? En iyisi susmak.
Yutkunurken bir başkasının sozlersitesi.com tükrüğü geçiyor gırtlağımdan. Şamdanları yak, saçlarımı tara, ellerimi tut. İyi ki sen varsın. Kimsin sen?
Birisine anlatmak da ucuzlatıyor ya işi. Ne bekliyorsun karşındakinden, o acıyı gidermesini mi? En iyisi susmak.
Dünyada hiç kimsenin neden kendi olamadığı üzerine bir kitap yazsam… Bu ülkedeki vicdan yokluğunun nedenini anlatsam.
Çünkü bekleyişin süslü imparatorluğu vardır. Umut silinene kadar güçlü bir direnişle dikilirsin tahtında.
Yalnızlık, ne cesaret! Bile bile, köksüz, şimdisiz, kimselerle buluşmayı kabul etmeden… İntihardan başka ne kalır avunmak istemeyene?
İçimi okuyabilsen, ölene dek sozlersitesi.com kulum kölem olurdun aslında ama az kaldı sevgilim, biliyorum her şey bitecek yakında mutlu olacağız biz.
Ben insanların tümünün yaralı ve hasta olduğuna inanıyorum. Sanatımın kaynağı da bu her insanda gördüğüm zavallılıkla, derinlikle ilgilidir.
İnsan tek başına yaşamı karşılamak zorunda. Bense ille de bir sevgiliyle el ele verip değiştirecektim dünyayı. Ne ham hayal, ne zırvalık.
Ama her şeyden önemli olan, yaşayabilmek. Biz, kimse ile yaşayamıyorsak da, kendimizle yaşayan, kendi içimizde gece gündüz mücadele eden insanlarız.
Özverinin, kardeşlik duygusunun silinip; kullanmanın, çıkar ilişkilerinin egemen olduğu bir dünyada, dostlar olmadan ne yapardık bilemiyorum.
Hiç durmadan yaz, yaz yaz at bir köşeye, arkasını bırakma yazmanın. İşte benim tek sığındığım, tek avunduğum sozlersitesi.com şiirlerden de umudum kesildi artık. Yaşamanın anlamı ne olacak artık, ölebilirim artık.
Geçti gitti hepsi artık. Yürü hadi. Yürüyelim. Bak önümüzde uzun yıllar var. Ben hep yanında olacağım. Hadi gel gir koluma. Ellerinin çizgisi ellerime benzeyen sevgilim. Ben hep yanındayım.
İçimde birçok anlar bitmek tükenmek bilmez bir yıkıntı, bir huzursuzluk var. Bulamadığım, bulamayacağım bir şeyi daima arıyor gibiyim. Nedir beni mesut edecek, sozlersitesi.com ne gibi bir şeydir, onu da bilmiyorum.
Bekliyorsun, sürekli bekleyişleri art arda ekliyorsun; seni seyrediyorum ve ses etmiyorum çünkü bekleyişin süslü bir imparatorluğu vardır. Umut silinene kadar güçlü bir direnişle dikilirsin tahtında.
Asıl sorun? Asıl sorun tek başına ayakta durabilmekte, yalnızlığı öğrenebilmekte mi? Asıl sorun sevgisiz yaşayabilmekte mi? Sevgisiz kalıp direnmeyi, sevgisiz kalıp gene de boyun eğmemeyi, dilenmemeyi öğrenmekte mi?