Oruç Aruoba Sözleri Bu sayfada harika sözler hazırladık. Bu sayfamızda yer alan bu güzel Oruç Aruoba sözlerini sevdiklerinizle facebook ya da twitterdan paylaşabilirsiniz.
Manşet: Kişiyi belirleyen hep gerçekler olduğu halde, yaşadığı, hep, hayalleridir. Oruç Aruoba
Oruç Aruoba Sözleri
Düş, daha başından, bir anıdır.
Ayrılış ilişkinin kayıp çocuğudur; özlem de sevginin ikiz kardeşi.
Özlem, her şeyi kaplayan boşluktur.
Özlediğin, gidip göremediğindir; ama gidip görmek istediğin.
En değerli hayalimdin sen, kendini yıktın!
Özlem budur işte: Bomboş bir varlık ve dopdolu bir yokluk…
Dokunamadığın noktalardan gelir yaşamının anlamı.
Dünya ne ise oydu. Ben de ne isem o oldum. Uyuşamadık, hepsi bu.
Gerçeklerle baş etmenin en iyi yolu, hayal kurmaktır.
Bir yola çıkan kişi bir yerden bıkandır, bir yerde konaklayansa bir yerde yorulandır.
Yazar, kalemi kendisine sürekli başkaldıran kişidir.
Yaşam ne denli gecikirse geciksin, ölüm hep zamanında gelir. Ölüm gecikmez.
Martılar ile insanların ortaklığı: mideleri için çıkardıkları gürültü…
İnsanca özlemler dünyaya uymuyorsa, bozuk olan dünyadır; insanca özlemler, değil.
En iç, en içten, en içteki sesine bile aykırı düşebilir mi kişi? Düşer.
Bütün dert; ötekilerle bir arada yaşamak zorunda olup, bir arada yaşamaya dayanamamızdır.
Sana aldırmaz; öyle hemen de çıkıp gelmez sana, sen onu ne denli bekliyor olsan da.
Ne cevap verir? diye söylemekten korktuğunuz. Seni seviyorum cümlesi, bir soru değil ki cevabı olsun.
Felsefe yapmak, kişinin, gelmeyeceğini bildiği birisini beklemesine benzetilebilir.
Özlemi, zaman üretir; ama onu tüketen de odur. Zaman, kendi doğurduğu çocuğu, özlemi, boğazlar…
Arkanı dönmeyi başarabildiğin rüzgârlara; Yüzünü döndüğünde nefessiz kalacaksın!
Tam karşımdasın; öyle ki, senden başka hiçbir şeyim olmasaydı da, olabilirdim. Sen, yeterdin var olmam için…
Biz, artık ayrı olabiliyor idiysek, sen ile ben arasındaki şu ‘ile’, artık yok demektir.
Özlem, örneğin işitmeyeceğini bildiğin birine yalnızca ona; ama kendi kendine neredesin? Diye seslenmendir.
Yaşamın, beklediğinin gelmemesi ki, işte: Senin de, gelmeyeceğini bildiğini beklemen olacak.
Yaşam geçiştirdiğin bir şey olacak içinden geçtiğin; geçtikçe geciktirdiğin; sonra da, geçip gitmesine izin verdiğin bir şey.
Keşke burada, yanımda olsa da, yağmur birlikte yağsa üzerimize… Keşke orada, yağmur yağmasa üzerine de, ıslanmasa.
Her hazdan tadıp kendini tüketen bu zaman hırsızlarının başladığı noktaya dönmediği görülmüyor. Hep en başa dönülüyor ilk kırılan kalbe.
Nedendir bilemiyorum; Sana bakınca kendimi görüyorum, sana gelirken kendimden gidiyorum; senden giderken kendime gelemiyorum…
Masumiyete tutkun oluyor bi zaman, an geliyor güzelliğe, bazen zekâya, bazense oluveriyor heveslerin düşkünü. Öncelikleri olmayanın sonrası da sozlersitesi.com kayıpta oluyor.
Hangisine ağlamalıyım? Hayatımı mahvedip beni bir çırpıda sildiğine mi, Onca yaptığına rağmen seni silemediğime mi…
Yaşlar eskimese de aşklar eskidi görüyorum. Bir “şiddetli seçimsizlik halidir gidiyor. Ne aradığını ve hatta neye ihtiyacı olduğunu bilmeden hayata saldıranlar yağmalıyor kalpleri.
Bil ki, ancak kendin, kendi kendine, hiçbir başkasının yönlendirmesi, öğüt ve salık vermesi olmaksızın, kendin olabildiğin zaman, kendin olabileceksin.
Kendimi haklı görüyor değilim; ama kendimi savunuyor da değilim hele yargılamayı hiç beceremiyorum, kendimi de dünyayı da… Dünya ne ise oydu; ben de ne isem o oldum uyuşamadık. Hepsi bu.
Kendi olarak, sana gelen, sana gereksinimi olmadan, seni isteyen. Sensiz de olabilecekken, seninle olmayı seçen. Kendi olmasını, seninle olmaya bağlayan. O, işte.